Wat Kaal Vam Ebbe Mejnt

Karl vom Ebbe auf dem Schützenfest – Frühschoppen 1960

Warum Männer gegenüber dem Geschimpfe ihrer Frauen unempfindlich sind und die Gemeindeverwaltung große Felsenbrocken besorgen will; warum ein Fackelzug auch am hellichten Tag möglich sein soll und Karl vom Ebbe eilig eine Taxifahrt antritt.

Wat es dat hie blous für’n Schandal,
dat ganze Duarp es rattenkahl.
Me süht keinen Menschen dürch dei Stroten krupen,
hie ouwen sittet se un sind am Supen.
Me süll dat nit für müechlik hollen,
wat dierse Bengels (ouk dei Ollen)
sou alles in diarn Kopp rinkippet
un dobie dann noch strack op sittet!
Wann iëck mie sou dei Jungens beseih –
dei Mütze im Nacken un meue dei Knei –
dann maut iëck mie siehen, et hiät siak nix verdohn,
sou was et alt für fiftig Johren. 

Ouk domols, do hamme sien Krosen un Krabbeln,
me muche 104 mol Iarvenzoppe schlabbern.
Un dann was et do, dat schöüne Fest,
un kein Mensche fouerte no Triest.
Ouk domols schannten dei Wiewer dei Mannslü ut,
dei matten siak frögger alt nit vial drut.
Se woren dobie met ganzen Hiäten,
un harren siak op de Raue dei Butze dürchesiäten.
Sou sit se alt frögger für uns maschejert:
Schoppmanns Wilhelm, de Ganser un ouk *August Wejert.
Un wann uns nu de *Höüher Emil van ouwen besüht,
dann siat hei: *Julius, do ungen eset wia sou wiet.
Diat es jo dat Schöüne, wat mie impounejert,
wann alle twej Johre vie tesamen hie fiet.
Hie kamme ouk es ne Mule riskejern
un küarn üewer Dinge, dei sullen passejern.
En paar dovan häve iëck diarn Dag dobie,
ob guat oder schlecht, do kamme drüewer strien.

Iak häve mie jüstern dei Sprungschanze beseihn,
iak glöüwe, do hät siak alt mancher drane verseihn.
Es blous guat, dat do keiner raffespringet,
wei wejt, wat me do ungen noch wiafinget.
Wann dei Lüöker wören noch en biatchen grötter im Tun,
dat gäve langsam en schöünen Utsichtsturm.
Du betahlst keinen Intriat, brükest kein Biljet,
et was jo nit dei Meue wät, dat ganze Objekt.
Dat Schispringen dat bestemmet en paar ortsfremde Hären:
Iak glöüwe, hie maut dröüwer eküet wären!
Dei Gemeinde well nu groute Felsen organisejern
um domet dei Schanze inzementejern.
Sou mancher van uns kann dann met Rucksack un Sielen
jejden Sunndag dei Nordwand vam Jägerhorn bestiegen.
Van hie brüche siak keiner mej an dei Alpen te kären,
dat Jodeln, dat well uns *Körbis August noch lären.

Iak häve ehoat, et sall ne nigge Strote bugget wären,
doch se sit siak nit ejnig, dei hougen Hären!
Dei ejne well hü, dei andere well hot,
noch ejner meint, dat gejht nit sou flott.
Iak meine, me süll dat ganz anders maken,
un loten stohn dei ollen Saken,
dei ollen Hüser und Tüne un Wia,
un gohen ejnfach drungerhia.
Vam *Huckens August sienem Hittenstall,
bis echterm no *Düennewiag siener Keielbahn!
So künn’ me stracks unger Meinerzen hialoupen,
un kein Mensche brüche wat te verkoupen.
Me brüche keinen Schirm wamme hejme köm,
et kejk ouk keiner, wamme besuapen wör. 
Alles dat wören schöüne Saken,
me künn sogar en Fackelzug taum Fröühschoppen maken.

Et was nu sou säno für 14 Dagen,
iak wejt nit, wie et kom, iak har et im Magen.
Iak stund für de Dränke und roukete de Mutze,
un boudig do komet: Iak muche ut de Butze.
Et wure mie wame un wia kolt,
iak glöüwe, iak häwe dei Farwe verstalt.
Dei Lü, sei kürten van Operation,
iak ower stund kuat für ner Expousion.
Iak leip in dern Park, iak meintet noch guat,
ower dei Büsche, dei ollen, dei woren nu fut,
do stund nu ein Papejerkuarf op hougen Bejnen,
mien Guatt, iak häve keine Tiet, saset riskejern?
Im letzten Moment, iak heilt stille im Satze;
bim *Spannagel stund jo en Hüschen om Platze.
Diat gave mie Maut, iak wull noch nit klagen,
iak knejp noch ejnmol alles tesamen,
iak schout as en Iltis ümm en Spakasseneck:
Hual miak de Döübel, dat Hüschen was weck!
Et gave kein Besinnen, wei dat futerümet,
nu glöüwe iak selver, iak har dat edröümet.
Met ejnem Satz was iak biem *Spannagel drin,
nit an der Tejke, ne ganz echen hiarn.
Iak reit an de Dür, iak was nat eschwett,
do stund dat kudderige Woat „Besetzt“.
Mi wur et nu langsam blo fürn Ougen,
ejnen Griap no hingen, do säten dei Suargen.
Iak was nu in Nout, iak kun nit mej loupen,
iak kun blous noch dütliak „Taxi“ raupen.
Dat gave ne Fahrt, sou fix as de Wind,
iak dach an mien Wiev un ouk an mien Hiamd.
Vie stüarten stracks op dern Schützenplatz tau,
me kunt mie anseihn, mie was et bolle flau.
Wanne rin küamest links, so stejht dei Palast, 
in diam Moment was iak dei ejnzige Gast.
Dei Sake ging guat, et gave kein Maleur,
un buten füm Huse, do stund dei Schaffeur.
Iak häve dei Sake unserem *Bürgermester vertallt,
dei meinte ouk: Et es wat Schöünes - soune „Bedürfnisanstalt“.

Iak maut nu gohn, iak häve kejne Tied,
büs roppe int Ebbe es et noch wiet.
Dat ejne, dat maut iak ower noch siehen,
sou mut iart dat Schützenfest luter fiarn.
Un maschejert unsere Blagen es met witten Horen,
dann sult se noch siehen: Sou was et ouk alt füar fiftig Johren.

Schützen auf ihrem Marsch durch  die untere Hauptstraße 1956
Schützen auf ihrem Marsch durch die untere Hauptstraße 1956